Page 9 - Η Χρυσή Βροχή

Η επόμενη έκπληξη ήταν η άφωνη φωνή της.
Τι συνέβαινε;
Πριν δεν είχε λέξεις, τώρα δεν είχε φωνή!

Ένα τρέμουλο στο σώμα της μαρτυρούσε πως
ό πανικός είχε κάνει την εμφάνιση του.
Πριν προλάβει να συμβεί οτιδήποτε άλλο, ένα

απαλό άγγιγμα στο πρόσωπο της ήρθε να την
καθησυχάσει.
“Ηρέμησε…καλώς όρισες! Σε περιμέναμε...”,

ακούστηκε να ψιθυρίζει στο αυτί της μια
γλυκιά φωνή.

Η Δήμητρα ξεροκατάπιε από τον φόβο της.
Προσπαθούσε να καταλάβει αν όλα αυτά που
ένιωθε κι άκουγε ήταν ένα παιχνίδι της

φαντασίας της.
Ή μήπως κοιμόταν και ονειρευόταν; Όμως
πως θα μπορούσε να είναι ξύπνια και να

ονειρεύεται ταυτόχρονα; Άλλωστε εκείνη δεν
πίστευε στα όνειρα. Πίστευε πως ήταν απλά
ιστορίες, που συνήθιζαν να λένε οι άνθρωποι,

για να εντυπωσιάσουν.
Χαμένη μέσα στις σκέψεις της, άρχισε να

κουνά τα χείλια της και να σχηματίζει λέξεις.
Ένιωθε πως η φωνή της είχε επιστρέψει.
Μια βαθιά ανάσα της έδωσε τη δύναμη να

ρωτήσει την άγνωστη φωνή:

6